ACIMAK YOK!

Cuma gecesi, ikizlerden  biri ateşlendi. Cumartesi geldiğinde öğrendi. Niye haber vermedin dedi. "Haberdar olmak isteyen gitmezdi" demedim bu sefer. Bu lafı söylemekten ben bıktım, o bıkmadı. Elbette ki haberin olmayacak. Hasta zamanlarında yanında olamadığın gibi, güzel anlarını da kaçırmaya devam edeceksin.Bu kadar basit. sen bir tercih yaptın. Ve benim alilemi senin aileni bu tercihi yapmaya zorladın. Arkanda kaç kişinin hayatını etkilediğini bilmeden, herkesin kalbinde derin kırıklar yaratarak bir tercih yaptın. Keşe bu kadar eziyete değseydi, ama görüyorum ki öncekinden daha da mutsuzsun. Çok yazık, acınası bir durum. Çocuklarımın anıları benle daha çok oluyorken, babalarıyla ilgili ne kadar az var. Çocuklar hatta babaları ile ilgili birşey anlatırken "Anne, eskiden biz babayla buraya gelmiştik.." gibi "Eskiden" diye başlayan cümleler bile kurmaya başladılar. Dün hasta diye yanından ayrılmadı miniğimin. Ben de diğer ikizi alıp gezmeye götürdüm. Akşam da beyefendi yeğenine bakacakmış. Ha bu arada onların ailede abisi, kızkardeşi herkes boşanmış olduğu için, çocukları birbirlerine bırakıyorlar. Kızkardeşinin yemeği varmış, gece çocuk baktı. Hiç sesimi çıkarmadım, oh olsun dedim. Burada kendi çocuklarının başında değilsin maşallah ama heryere yetiyorsun inşallah...

Not: Resmin sahibini bilmiyorum, beğendiğim için kullandım. Umarım birilerinin hakkına tecavüz etmemişimdir.