Hayattan herkes ne istediğini biliyor mu gerçekten? Ya da ortamın getirdiği şartlar içinde, olması gerektiği gibi mi yaşıyoruz?
Herkesin dediği doğru mu gerçekten? Ya o doğrular doğru değil, yaşananların getirdikleri farklı ise.
Herkesin ahlak dediği şey, kime göre ahlak? Topluluk için de birbirini incitmeden yaşayıp gitmek mi?
Ya da onların saygı duyacağı şekilde başın önde ama gururlu ve mağrur biri mi olmak?Toplumsal ahlak mı, bireysel ahlak mı? Konu derin nitekim...
Biliyorsunuz Ex, evliliği düşünüyormuş. Yalnız yaşayamadığını, kurulu düzen istediğini.. falan filan..
Duyduğum an - ki öncesinde annemle çok konuşmuşluğumuz vardı evlenebilir hazırla kızım kendini diye- gerçekten boğazıma koca bir yumru oturmuştu. Burada ex'i sevdiğimden geri dönmesini beklediğimden değil üzülmem. Toplumsal ahlak nedeniyle üzülmem. Yaptığı şey yanlıştı, ahlaksızlıktı.. Çocuklarını bırakıp mutlu değilim diye giden, kurulu düzenini bırakıp şimdi kurulu düzen isteyen abuk durum yıkmıştı beni. Canımı acıtmıştı.
Birkaç kişiyle konuştum o olaydan sonra, hatta bu blogta sevdiğim bir blogger kafama taş bile attı yazdığım bir yazıda:)
Düşündüm, hala düşünüyorum. Herkes hayatıma devame tmemi söylüyor. Ben de ettiğimi sanıyordum, birçok kişiye göre etmiyormuşum? Hala bunu anlamaya çalışıyorum. O'nu geri istemiyorum ki, eskinin asla eskisi gibi olmayacağını biliyorum. Şimdilerde hatta eskide yaşadığım birçok zamanı mutlu olduğumu sanarak geçirmişim, kandırmışım kendimi.Bunları da söylüyorum kendime. Peki ben ne istiyorum, neden üzülüyorum zaman zaman? Neden kinleniyorum?
Hayatımı seviyorum, istediğim şeyleri yapıyorum, işimi, çalışmayı çok seviyorum.
Ne istiyorum, neden böyle hissediyorum biliyor musunuz?
Bana, çok fena tekme atıldı Ex ve o kadın tarafından. Aldatıldım, kandırıldım, duygularımla oynandı, yalanlar söylendi, gerçek sandığım şeylerin birçoğunun aldatmaca olduğunu öğrendim. Hayatımda ilk defa böyle tekme yedim. Yeni yürümeye başlayan ve koltuktan düşen bir bebek gibiyim. Bundan dolayı anlık duygusal pikler yaşadığımda buraya sözlerle döktüğüm duygularımdan suçluluk duymuyorum dostlar. Yaşanması gerekenleri yaşayıp, yoluma devam ediyorum sadece. Sizlerle anlarımı paylaşıyorum ve huzur buluyorum.Doğru ya da yanlış...