Kardan dolayı evde mahsur kaldım.
Yürüyüşe de gidemedim.
Kurdum da kurdum kafamda.
Tabi eskisi kadar değil.Başucumda okuduğum üç tane farklı kitap..
Asla bir kitap okuyamam.
Hepsini bitiriyorum Allah'tan. Bitmezse bendeki huzurluğu anlatamam.
O kitap bitecek.
O ev temizlenecek.
O kekler, poğçalar yapılacak.
Yemek tabi ki es geçemem yemeği de.
İş mailleri okunup, temizlenecek.
Planlı dosyalarımdaki To Do listem gözden geçirilecek.
Ve tabi ki pilates atlanmayacak..
Hısrlı kadınım nitekim, EX'e göre de dünyada tanıdığı üç zeki insandan biriyim.
Eh hal böyle olunca ne zaman kafanda kuruyorsun be kadın diyeceksiniz.
Bu enerjiyle ona da vakit buluyorum hiiiç merak etmeyin.
Ne mi kuruyorum?
Ex ile kadını düşünüyorum. Evelendiler mi? Ne yapıyorlar?
Çocuklarıma nasıl davranıyorlar?
Bunları kuruyorum kafamda.
Sonra iki damla gözyaşı.. Bitiyor. Hemen kapatıyorum.Ama bitmiyor bu kitap, hep başucumda.
Ama bu kitabın bitmesi gerek artık.
Başucumdan bu öfke dolu, beni yiyip bitiren kitabı bitirmem gerek ve sonra da kütüphanemin raflarında yerini almalı artık.
Ama nasıl?
Nasıl önüme bakıp hayatıma devam edeceğim?
Yardım almama rağmen, bilemiyorum, hiç bitmeyecek gibi geliyor. Neredeyse iki sene olacak ama bitmiyor mendebur öfke içimde...