16 Eylül 2018 Pazar

ŞAHANEYİM!

Yalan... Tabi ki şahane değilim. Normalim. Az önce ikizleri uyuturken bloğumu okudum. Neler yazmışım neler. Hoşuma gitti ve neden uzun zamandır yazmıyorum diye kızdım kendime.
Aslında blog yazmak ne kadar iyi geliyordu bana.
Bu sırada neler mi yaptım.İlkokul 1 de olan ikizlerimle mücadele ettim ve inanın çok zor bir sene geçirdim. Yarın ilkokul 2 başlıyor...
Ve sonra fıtığımı patlattım, ameliyat oldum.
Çok yalnızım diye böğüre böğüre ağladım. İçtim s.çtımm...
Ama hiç bir şey değişmedi.
Ben yine aynı  ben oldum. Hırslarımla projelerin peşinden koştum. Hatta ödül almak için mücadele verdim.
Şimdi döndüm de kendime baktım, asla değişmemişim.
Bloğumda yazdıklarıma bakınca.. yok kendime döndüm yok maviyi sevdim.. arayışlarım güldürdü beni.
40 senelik kadın nasıl iki günde değişsin.
Sonra dedim ben hep böyleydim, başkası sevmedi diye niye o başkalarının kalıbına gireyim.
Koy g.t.ne gitsin dedim.
Kendim neysem onu yaşadım, yaşıyorum. Hem ağlıyorum hem de gülüyorum. Aşık olmak için gözlerimi dört açıyorum.
Mutlu olmak için dost edinmeye çalışıyorum. Ve şükrediyorum çalışıyorum diye...



19 Şubat 2018 Pazartesi

ÖFKE KONTROLÜ

Biz annelerin hele de bekar annelerin yaşadığı en büyük vicdani sorumluluk, öfke kontrolüdür.
Çocukları büyütürken kimse demedi bize, kendinizi hep kontrol etmek zorunda olduğumuzu!
Sesimizin yükselmemesi, kızgın görünmememiz gerektiğini ... Bırakın, "dayak cennetten çıkma" dendi. Popoya bir şaplak,  sonrasında "ben senin annenim&babanım yavrum, hem severim hem döverim de"... vs.
Bunların böyle olmadığını, kızgın olmanın, öfkeli olmanın ve en önemlisi vurmanın yanlış olduğunu deneyimleyip öğrendik. Kendimizden biliyoruz.  Yaşadığımız bunalımlardan, özgüven sorunlarından.. Çocuğunuzun böyle mi olmasını istiyorsunuz?
Eskiler vicdanlarını bu atasözleri ile rahatlatırken, biz arafta kalan anne ve babalar maalesef akıl yoluyla çözümler bulmaya çalışıyoruz. İşte burada en önemlisi öfke kontrolü. Hele de bekar bir anne iseniz, her yükün kendi üzerinizde olduğunu düşünüp,  kendi vicdanınızı rahatlatmaya çalışıyor olabilirsiniz.. Aman dikkat!! Ben de bir ara bu yanılsamaların içine düştüm.
 "Ben ne zorluklar çekiyorum, bütün gün çalışıyorum, çocukların ödevleri, ev işleri.... Ben de insanım değil mi? Ben de kızabilirim, ağlayabilirim, herşey hakkım benim..." "Ben mağdur tarafım çünkü!!!!"

Yok arkadaşım, öyle değil. Sen tekte olsan çiftte olsan çocuğuna her zaman düzgün davranacaksın. Senin çektiklerinden o sorumlu değil. Eğer çocuğuna sürekli kızarsan, çocuğun yetişkin çağında yaşayacağı problemlerden de sen sorumlusun.