Dün kızları okuldan ex aldı,
akşama getirdi. Tabiki eve götürmüş ve öbürü de oradaymış (malum kişi). Çocuklar
akşam geldiler. Tabi laf arasında hemen O da oradaydı deyip tepkime baktılar
yavrularım. Son zamanlarda yapmaya gayret ettiğim gibi “güzel vakit geçirdiniz
mi” sorularıyla olayı geçiştirip deşmedim. Sonra ikizlerden biri kustu. Ne
yedin dedim, pasta yedik vs. Dondurma yediniz mi? Hayır ama soğuk su içtim.
Niye içtin? O verdi. Alllaaaahhh.. zaten atlamak için yer arıyorum. Açarsın telefonu.
“Çocuk kustu, bi çocuklara bakamıyosunuz, o yanındaki oo… da söyle çocuklara
soğuk su vermesin” Tabi telefonu da hemen kapattım. (Ex küfürün A sındayken). Sonra
whatsuptan yazdı tabi, cevap bile
vermedim.
Bugün “bomba”; Ex kayınvalide
aradı. Çok severim kendisini, O da beni sever. Daha önce burada da yazmıştım,
okuyan bilir. “İşte telefon açıp küfretme” falan filan. Önce yanlış anladım, “sizinle
konuşmayacağım” dedim. Kapadım, O aradı açmadım, sakinleşince biraz aradım.
Dediği, Ex çok sinirleniyormuş, bana bir şey yaparsa diye korkmuş. Kısaca, benim
başıma bir şey gelememesi için aramış ve Ex’in sinirinin normal olmadığını,
çocuklarım için dikkatli olmamı söyledi. Beni ne kadar sevdiğini falan filan.
Neyse dertleştik, ben daha çok onlar hakkında attım, tuttum, nasıl
bunaldıysam.. Şu anda bile çok gerginim. Ne iyi olmuşta defolup gitmiş,
düşündüm. Tekrar düşündüm ve sonuç olarak, o malum kişiyi önce bir hakkını
vereceğim ilk gördüğüm yerde, sonra da bu karaktersizden beni kurtardığı için
teşekkür edip, kanlı yanaklarından öpeceğim.
(Bu yazıyı hemen olaylardan sonra yazdım, çok ağlamıştım, üzülmüştüm. Hem de işyerinde. Onca toplantının arasında.Yayınlamadan önce şimdi tekrar okudum ve ne kadar nefret dolu yazmışım. Ben nefret duygularını içimde barındırmamalıyım, ve arınmalıyım bir an önce. Bu yazıyı bana ders olsun diye yayınlayacağım yine de...)