Bu haftasonu ikizlerle bayağı bir gezdik. Pazar günü gittiğimiz bir kır lokantasında tanıştık Miya ve Milo ile. Sahipleri farklı bu köpekçiklerin, türleri de farklı. Biri minnacık , biri de azman! İkizler hep peşlerindeydiler. Tabi azman olanda küçücük hanımefendi Miya nın peşinde. Eh doğanın kanunu, dişi kaçıyor kovalayan binbir çeşit. cüssesine bakmadan:) Küçük olanını, ikizlerden biri tasmasıyla sürekli gezdirdi. Sağolsun sahipleri de çok iyi insanlardı, izin verdiler. Bu arada diğer ikiz de arkasında sürekli "Ben de
sürebilir miyimmm" diye geziyordu. Allah'ım sürmek istedi hayvancağızı yaw:) Bu küçük lokantada geçirdiğim keyifli zamanlar bütün negatif enerjimi aldı ve inanın yanımda bir koca eksikliği hissetmedim ve çocuklarımda bir baba eksikliği hissetmediler. Kimse karışmadı bana, yapma diyen olmadı, içme diyen olmadı, "off yoruldum gidelim buradan" diyen olmadı, "beş karş suratla karşımda oturan gene, hiiiç olmadı".
Bu aralar tanıdık tanımadık herkesten duyduğum cümle "Çok güzel bir enerjiniz var, harikasınız" . Hatta bir tanesi toplantıda yeni tanıştığım bri bayandan geldi. Düşünün hele ki bir bayan bir bayana iltifat edecek:)
Anlayacağınız dostlar; kendimi bulma, hayatın tadına varma, ve annemin her zaman dediği "koca herşey değil kızım" anektodlarını yaşıyorum. Allah nazarlardan korusun:) Tık!!! Tık!!! ( tahtaya vurun siz de anacım... okumuş mokumuş inanıyoruz işte netçen...)