SELAM OLSUN…
#Deli Anne# nin Selam ile
ilgili şu yazısına istinaden bugün işyerine gelir gelmez selam vermeye o kadar
dikkat ettim ki. Pür enerjili koca bir Günaydın dedim… Ve POOFFF. Birkaç
kişiden yarım ağız günaydın aldım, bir kişinin sanki sesi daha yüksek çıktı, brikaç kişi ise kafa kaldırmadı bile.
Olmadı. Ben her zaman Selam
vermeye özen gösteren bir insan olarak karşımdan bu nezaketi görmediğimde
bütün günüm eksik geçiyor gibi geliyor. Benkarşımdakine saygı gösterip, enerjimi yönlendirirken, karşı taraf bana sadece negatif enerjisini hediye ediyor. Bu haksızlık.İnsan da heves kalmıyor ki? Düşünün
sabahleyin evden çıkarken iki harika, dünya tatlısı (maşallah) çocuk üç defa
yanaklarımdan öpüyor, arkamdan “anne hoşçakal” diye el sallayıp öpücük
gönderiyor. İşe geliyorsun “BETON”..
Glaiba insanlar artık sürekli
birbirlerini görünce nezaketi mi unutuyorlar? Birine “saçın güzel olmuş”
diyorsun, yanlış anlıyor, cevap vermiyor.. Birine başka bir şey.. Güzel şey
söylemek bu kadar mı zor karşındaki insana. Ya da söylediğinde bir teşekkür
etmek. Ama canı gönülden yarım ağızla değil. Kimse kimsenin suratını çekmek zorunda değil
ayrıca. Ve senin bu yaptığın bana, ne olmuşsa olmuş nezaketsizliktir. O zaman
sizin samimiyetinizden şüphe ederim ve dostluğunuzdan ve arkadaşlığınızdan. Demek
ki sizler “ GERÇEK DEĞİLSİNİZ”… PÜFFFFF
