Ateşe uçan ikarusları bilir misiniz? "O" ateş ben "İKARUS"... Kaçmalıyım, Bitirmeliyim. "ATEŞ" beni yakmadan uzaklaşmalıyım.
Bu akşam içiyorum. Uzuuuun zamandan beri sebebi ilk defa "EX" değil.
Evet "ANNEYİM", "BEKARIM". Duygularımı da bu dönemde çöpe atmadım ya. Attığımı sandım ama atmamışım. Atamamışım. Katılaştığımı sanmıştım.Ama salaklık baki işte... Soruyorum dostlar eski insanlar nasıl yapabiliyormuş. Kocaları öldüğünde hayatlarını sadece çocuklarına adayan o "KUTSAL ANNELER"var ya.. Onlar geceleri yastığa başına koydukarında nasıl uyumuşlar, hiç hayal kurmamışlar, hiç başkasını özlememişler mi? Keşke duygularımı silip şu iş hırsımın önüne geçirmesem onları. Galiba tam burcuma uygun bir şekilde "DENGESİZİM" . Ne istediğimi ben bilmiyorum, bilen varsa da beri gelsin.
Özlüyorum...
Özlüyorum...
Hem de çok...
Özlüyorum...
Akşam yatarken yanımda birinin sıcaklığını.
Cumartesi kalktığımda içimde ki ateşi söndürecek birini.
Ailecek yapılan planları.
El ele dolaşmayı.
İki kişi sinemaya gitmeyi.
Seçimleri konuşmayı.
İş yerinin dedikodusunu yapabileceğim kişiyi.......
ŞİMDİ BANA KAYBOLAN YILLARIMI VERSELER... (eveeeet Sezen Aksu elbette ki.)
Duygularıma yenilmeseydim; şu an üniversitede Profesör olarak öğretim görevlisiydim ve sünepe kılıklı başka bir öğretim görevlisi ile evli olup, okul lojmanında takılıyor olurduk.... Şimdi buna keşke diyorum ya.. İyice manyamışım (Ne Türkçe ama!) !!!