Bir karar aldım.
"Bitirmek istiyorum" dedim. İçimde.
İki hafta iyi isem üçüncü hafta kötü oluyorum.Mantıklı düşününce affediyorum, yoluma bakıyorum.
Ama ufacık birşey beni hemen yerle bir ediyor.
Ve birinin tavsiyesi ile bir Çinli'ye gittim dün.
Öfkemi dindiremiyorum dedim.
"Hazmedemiyorsun" dedi.
"Evet, aynen" dedim.
"Öfkeni yoketmeliyiz , öfke insanın içini bitirir. Ama sinirlenmek öyle değil. Sinirlenmek insanı, normal bir duygudur" dedi.
"Bir kaç seans akupuntur yapacağız" dedi.
Hatta; "Ard arda iki üç gün gelebilir misin" dedi.
İşten dolayı pek mümkün değil.
Neyse her cumartesi için sözleştik.
Dün ilk seansımı aldım.
Bu Çin'li uzman, 20 iğneyle yapıyor akupunturu.
Akupuntur'da uzmanlık seviyesini az buçuk belirliyormuş bu.
Üstadı Çin'de..
Çin'deki üstadı sadece bir noktaya iğne batırarak akupuntur yapıyormuş.
20 rakamı da bayağı uzmanlık seviyesiymiş.
Karnıma, bacaklarıma, ayak parmaklarıma, ellerime ve kollarıma konuşurken batırdı ve anlamadım.
Sonrasında biraz muhabbet ettik ve üzerime bir battaniye örttü ve bana "sadece iyi ve güzel" düşüneceksin " dedi. "Ve mümkünse uyu."
Pek uyuyamadım, kafam çok karışıktı, mucize beklediğim için vücudumu dinlemeye başladım. Ayaklarım karıncalandı bir ara, gerildi.
Karnımda birşeyler hareket etmeye başladı, tedirgin oldum, gazdır dedim:)
Sonra sol kolum acıdı. Sağ kolumdakileri tüm seans boyunca hiç hissetmedim.
Ama karnımdaki bir nokta ve sol kolumun üst noktası acıdı.Seans sonunda konuştuk.
"Acıdı"dedim.
"Çok iyi" dedi. Acıması gerekiyormuş.
Sorunlu yerlerim acıdı. Hazmedemediğim için karnım ve hep yumruk çakmak istediğim için de sol kolum:)
Hafif hissettim kendimi, en önemlisi de "Bitirme" kararı vermiş olduğum için...
Umarım tıkanan duygularım açılır ve yoluma devam ederim. Artık...