Aslında blog yazmak ne kadar iyi geliyordu bana.
Bu sırada neler mi yaptım.İlkokul 1 de olan ikizlerimle mücadele ettim ve inanın çok zor bir sene geçirdim. Yarın ilkokul 2 başlıyor...
Ve sonra fıtığımı patlattım, ameliyat oldum.
Çok yalnızım diye böğüre böğüre ağladım. İçtim s.çtımm...
Ama hiç bir şey değişmedi.
Ben yine aynı ben oldum. Hırslarımla projelerin peşinden koştum. Hatta ödül almak için mücadele verdim.
Şimdi döndüm de kendime baktım, asla değişmemişim.
Bloğumda yazdıklarıma bakınca.. yok kendime döndüm yok maviyi sevdim.. arayışlarım güldürdü beni.
40 senelik kadın nasıl iki günde değişsin.
Sonra dedim ben hep böyleydim, başkası sevmedi diye niye o başkalarının kalıbına gireyim.
Koy g.t.ne gitsin dedim.
Kendim neysem onu yaşadım, yaşıyorum. Hem ağlıyorum hem de gülüyorum. Aşık olmak için gözlerimi dört açıyorum.
Mutlu olmak için dost edinmeye çalışıyorum. Ve şükrediyorum çalışıyorum diye...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder