27 Aralık 2015 Pazar

İŞE YARAMAZ KOCALAR...

Bana hep "Mor Çatı Sığınma Evi" türünde bakıcılar düştü.
İlkinde ki;
Koca içer, çalışmaz, bizimkisi hem temizliğe gider sonra da  bizim kızlara bakmaya gelir.
Bir deri bir kemik kalmış çalışmaktan.
Psikololjiyi hiç söylemiyorum.
Ne oldu peki?
Aklına girdim, zaten akıllı kadındı. Kocayı zorladık işe girmesi için, üçüncü işte tutturduk.
Kendisi de sigortalı iş buldu.
Üzüldüm baştan ama çok çok iyi oldu. Şimdi haftasonları görüşüyoruz.
Çok daha iyi, gözü gönlü açılmış, kendini değerli hissetmeye başlamış.

Şimdiki bakıcım ise, alem birşey.
Kocayı 17 sene önce yatakta basmış başka kadınla.
Adamı bacaklardan bıçaklamış ama kendide 18 yerinden bıçaklanmış adam tarafından, ölümlerden dönmüş.
Hemen boşanmışlar, kendini müdafadan bizimkisi kurtulmuş. Ama hastanelerde bayağı sürünmüş, bir sürü ameliyat geçirmek zorunda kalmış.
Adam 7 sene içeride yatmış. O zamanlar 9 aylık olan bebekleri şimdi 17 yaşında.
Adam hapisten sonra çıkmış ama ayağın biri sakat, hatıra bıraktım diyor bizimkisi.

Bunu ne yapacağım bilmiyorum, halen düşünüyorum.

O'nun bana faydası oldu biraz aslında, EX ilk duyduğunda tek kelime edemedi, alt dudak sarktı:)
Haberi yoktu böyle bir geçmişi olduğundan.
Çocukları görmeye geldiği bir akşam anneme anlatıyormuş gibi anlattım.
Yorum yapmadı, O'nun gibi erkeklere gerçekte neler yapıldığını anlamıştır da  benim ne kadar basiretli bir saf olduğumu bir kere daha görmüştür umarım.
Ucuz kurtulmuşsun bak EX'çiğim..
Git bir yasin okuttur da şükret haline...
Şu an sen de topal geziyor olabilirdin..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder