KİMLİK: ANNE

Anne olduktan sonra, nasıl yeni doğan çocuklarımız hayata alışmaya çalışıyor ise, "Anne" denen varlıkta anneliğine alışmaya çalışıyor. İçgüdüsel yaptığınız birçok hareketi zamanla çocuklar büyüdükçe sorgulamaya başlıyorsun. Süt verme, çocuğu uyutma, yıkama gibi motor hareketler Allah vergisi geliyor, ve bize kodlanıyor.
Ama sonrasında yaşadığımız dönemin getirdiği yaşam koşulları, sosyal çevre ile birlikte herkesin annelik vazifelerinde kodlarının dışında yetkinlikler oluşuyor. Bazı anneler daha rahat davranırken, bazıları çocukları ile yarışmaya başlıyor. Ben orta derecede bir anneyim. Çocuklarımın okulda karşılaştıkları bir sorun karşısında genelde soğukkanlı olup, feveran etmiyorum yani ortalığı ayağa kaldırmıyorum. Böyle anneler var etrafımda ve bu sefer onların beni gaza getirme durumlarına gıcık oluyorum. Ben o çocukların arkasında her zaman anne&babalarının olmayacağını hissettirmek istiyorum. Küçük sorunları kendileri halledebilmeli. burada bana düşen  doğruyu yanlışı çocuğun önüne koymak. Ama şunu da biliyorum ki, biz, çocuklara ne kadar olmaları gerekeni öğretmeye çalışsak ta onların da bir kodlaması var. Genetik diyoruz buna. Bu kodlama ile değiştirebileceğimiz değerlerin, alışkanlıkların, davranışlarının sadece %10'unu yönetebiliyoruz (bence). İkiz annesi olarak iki çocuğumunda farklı davranışlar sergilemesinden yola çıkarak bunu söyelyebiliyorum sizlere.
Anne kimliğimle ne kadar örtüştüm, ne kadar içime aldım ve kodlarıma ne kadar işledi bilemiyorum ama bazen zorlandığımı ve çalışan bir anne olarak  acaba ANNE kimliğimi tam yerine getirebiliyor muyum? diye de düşünmeden edemiyorum...