5 Ekim 2015 Pazartesi

HUYSUZ YAVRUM

Ex şimdi gitti.
Gözleri dolu dolu gitti.
İkizlerden biri arıza çıkardı.
Ona üzüldü ve gitti.
Neden mi?
Çünkü en güçlü, en sosyal  dediğim ikizlerden biri, babasına takmış durumda.
Onu çok özlüyor, hala geri dönmesini bekliyor.
Ne yapacağımı bilmiyorum:(
Haftasonları Ex'i sevgilisiyle gördükten sonra, babasının tekrar eve dönme ihtimali olmadığını gördükçe huysuzlanıyor.
Pazar geldiğinden beri ve Pazartesi akşamına kadar herşeye ağlıyor.
"Anne ve babayı çok seviyorum" diyor ağlıyor.
"Ailem hep benim kulağıma bağırıyor" diyor ağlıyor (bağırmıyoruz tabi ki, sadece ağladığında nolur yavrum sus harap ettin kendini diyorum).
Çok üzülüyorum.
Ağlama krizleri bitmiyor.
Okulda sınıfın lideri. Genetik olarak lider bir çocuk ve sınıftaki herkese pazartesi kötü davranıyor.
Bazen şiddet uyguluyor.
Psikoloğa mı götürsem bilemiyorum.
"Yavrum bak ben üzülmüyorum, baban mutlu" diyorum.
Artık bendne hiç ama gerçekten hiç kötü söz duymuyor Ex ve sevgilisi hakkında.
Ama biraz çocuğumu tanıyorsam ben üzüzlüyorum diye, babası eve dönmeyecek diye üzüldüğünü biliyorum.
Çok duygusal ve herşeyin farkında olan, çok içli bir çocuk.
Şimdi bunları yazarken gözlerim dolu dolu.
biz bu çocuklara ne yapıyoruz?
Ne izler bırakıyoruz?
Kendi duygularımız yüzünden bu çocukların duygularıyla mı oynuyoruz.
Canım yavrum benim.
Ne olur ağlama sen, o güzel gözlerinden akan o tuzlu yaşlar var ya, zehir içmiş gibi oluyorum birtanem. Hayatımın ışıkları, hiç ışığınız solmasın...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder