Yalan mıymış Ul....n!!!

Haftasonunun etkisiyle herhalde, melankolik bir durumum  var. 

Haftasonu çocukları babalarına vermek, pazar onları beklemek .. falan filan; beni biraz gergin yapıyor. 

Ne de olsa herşey çok yeni. İşin garibi sanki bu tip bir hayatı hep yaşıyormuşum gibi de geliyor. Yadırgamadım çok yani. Hoşuma bile gitti. Çok bunaltmıştı beni. Tek sıkıntım; o şimdi dakika başı telefonla arayıp dertleşebildiği bir sevgili yapmışken –tabi bunu da biz evliyken yaptığı için- acayip sinir oluyorum bu duruma. Kıskançlıkta değil, seven insan kıskanır. Resmen SİNİR oluyorum ben ya.. 

Baba olmasa bayağı kallavi bir beddua etmek de istiyorum ... Tövbe tövbe...

Ölüyordum ya ben bu adam için bir zamanlar. Yalanmıymış ya? Bir an geçirdiğim yıllara ziyan mı oldu diye de düşünmedim değil, ne de olsa bu adam kariyerimi etkiledi, benliğimi etkiledi, özgüvenimi yıktı... Ama şimdi o özgüvenle ne kadar cesur hissediyorum kendimi bilemezsiniz. Çok iyi oldu, çok iyi. YALAN DÜNYA’yı gördüm sayesinde...